Maandagochtend/middag vertrokken we uit Mera, richting noordoosten, kijken hoe ver we kunnen komen met dit briesje. We hebben de wind tegen, dus we beginnen met kruisen. Rubin wordt zo snel mogelijk aan de hengel gezet en binnen no time beet! Een mooi makreeltje gevangen. Nog niet genoeg voor een compleet diner, maar wel een goed begin. De wind draait mooi de kaap rond, zodat wij hem precies tegen blijven houden. Maar halverwege de tocht als we weer dicht bij de kust zijn hebben we opnieuw beet. Weer een makreeltje, nu hebben we wel genoeg te eten vanavond. Tegen het donker lopen we Cedeira binnen, een schitterende baai, met veel bossen en rotsen en een dorpje aan het einde.
Dinsdag blijven we lekker in Cedeira, het blijkt een dorp te zijn met een goede hoeveelheid terrassen, barretjes en tapasrestaurants. Leuk dorp, vol met Spaanse touristen. We hebben ons helemaal geintegreerd en frisbee gegooid op het strand in de waterlijn. Bij eb lag bijna de helft van de baai droog, dus moesten we nog even wachten in een gezellige kroeg met tapas. Daarna hadden we eigenlijk wel een beetje honger dus nog even naar de pizzeria. Toen we weer naar Equinox wilden gaan dreef de bijboot weer lekker op een meter water dus konden we varen in plaats van door de wadden banjeren.
Woensdag zijn we weer verder gegaan en in Viveiro uitgekomen, deze keer hadden we de wind mee. Net voor de kaap van Ortegal lijkt het of we beet hebben aan de sleeplijn. Tijdens het binnenhalen van de lijn lijkt het alsof het herfst is geworden en we door allemaal beukenblaadjes varen. Dat kan daar natuurlijk niet, het zijn allemaal kleine krabjes. Honderden en honderden, we bleven er wel 10 minuten doorheen varen. Aan de haak zat een krabbenpootje...Halverwege horen we plotseling gebonk onder de boot, dit klinkt niet goed. Checken en het blijkt dat we een vissersboeitje hebben geschept. Het touw zit rond het zwaard, boeitje aan de ene kant en waarschijnlijk een visfuik aan de andere kant. We krijgen hem helaas niet los en we moeten het touw doorsnijden. Met wat gepruts lukt dat ook wel, maar het boeitje blijft nog hangen. We komen te dicht bij de kust en aan de andere kant komt er een sleepboot met vracht langs. Geen ruimte hier om te blijven dobberen. Motor starten en hopen dat het touw niet in de schroef terecht komt, dat lukt, het touw is kort genoeg afgeneden. Als we weer ruimte hebben gaat de motor uit en uiteindelijk krijgen we alsnog het zwaard omhoog en is het zwaard weer vrij! Hier in Vivero een ankertje laten vallen voor een prachtig strand en een klein rosachtig eilandje. Rubin en Edith zijn toch maar eens min of meer vrijwillig het water in gegaan. Koud...Gelukkig hadden we warm water in de waterzak van John en Jolanda.
Donderdagochtend willen we verder, het is een beetje regenachtig weer, maar met de mooie noordwesten wind kunnen we langs de kust naar het oosten. Anker wordt door Renzo binnengehaald en we motoren de baai uit. Totdat met een grote klap de boot tot stilstand komt en Renzo voorover het water in duikt, hij kan zich nog net vasthouden aan de boegspriet, want hij had toch geen zin in zwemmen met zeilpak (helaas zijn er geen foto's van Renzo's duik)... Het zwaard is tegen een rots aan gekomen, maar daarna toch er overheen geschoven. We zullen eerst eens moeten gaan kijken wat de schade is, zo kunnen we niet verder... We motoren weer terug naar de ankerplek en trekken het zwaard eruit. Ongeveer 10 cm van de onderkant van het zwaard ligt uit elkaar, de zwaardkast is gelukkig niet beschadigd. Gelukje bij een ongeluk; we hadden het zwaard zo'n 50 cm omhoog staan door het gedoe met de vissersboei. Als het zwaard helemaal naar beneden was geweest, dan was de schade waarschijnlijk veel groter geweest. We leggen het zwaard over de boot heen en Renzo gaat het zwaard schuren en epoxy-klaar maken. Rubin en Edith gaan ondertussen in de dinghy op zoek naar de boosdoener. Na wat zoeken en onze track terug tracen zien we de oorzaak. Een rotspunt van nog geen halve vierkante meter steekt plotseling uit, op de kaart staat wel een ondiepte, maar die is 3 meter diep, meer dan genoeg voor ons bootje met laag water. Het is dus puur pech dat we zo'n piek raken, maar toch... Na het schuren van het zwaard moet het drogen, we moeten nog wat boodschappen doen, maar we zitten toch wel ver van de bewoonde wereld, dus anker er maar weer uit en verder de baai in, voor het dorp weer opnieuw ankeren. Dan met de dinghy de jachthaven in. We vinden de havenmeester en ze hebben nog wel een plekje voor ons. Dus anker er weer uit, de haven in en aanleggen. We hebben onze ankerbiertjes vandaag wel verdiend. In het dorp eerst op zoek naar een fohn om het zwaarddroogproces een beetje te versnellen. Daarna door de stad heen, het blijkt veel groter dan verwacht, met veel oude gebouwen en veel winkelstraten enzo, dat hadden we niet verwacht.
Vrijdagochtend moeten we eerst de boot verleggen naar een andere steiger. Het is weer laag water. We komen bij de nieuwe plek en we kunnen de bodem veel te goed zien. Het is hier wel heel erg ondiep bij de drijfsteiger, er ligt zelfs een bult zand aan het einde van de steiger...Volgens mij moeten ze de haven weer eens uitdiepen. We zijn niet zo goed manoeuvreerbaar en er is ook nog een klein motorbootje dat net voor ons op onze plek aan heeft gelegd. We fluiten de motorbootgasten terug en die verleggen hun boot gelukkig en wij dobberen richting steiger, hopend op genoeg diepgang voor het roer. We leggen aan en het roer is nog steeds vrij, ok dus. Dan aan de slag, zwaard drogen en daarna opvullen en glasmatjes er om heen. Zodat het in ieder geval weer waterdicht en een normale vorm heeft. In de winter repareren we het wel definitief.
Met het bezoek van Rubin is er een doorlopend thema, de eerste keer! De motor is nog nooit eerder opeens uitgevallen, nog nooit Equinox met de bijboot gesleept, nog nooit zoveel krabben gezien, nog nooit een vissersboei om het zwaard gehad. Nog nooit een rots geraakt met Equinox. We hadden het net donderdag erover gehad dat Renzo nog nooit overboord was gevallen, en de volgende morgen voor het eerst...
Wat zou Rubin nog meer voor ons in petto hebben?
Groetjes,
Renzo, Edith en Rubin.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten