Vieques

Gisteren zijn we van Culebra naar Vieques gezeild, het andere Spaanse Virgin eiland behorend bij Puerto Rico. We wilden naar de baai waar erg veel bioluminiscentie voorkomt, zodat als je 's nachts zwemt je hele lichaam licht geeft. Tegen 4 uur 's middags waren we voor de ingang die volgens de kaarten wel erg ondiep is, maar volgens de pilot moet het toch wel lukken. We varen naar binnen en zien de dieptemeter heel snel oplopen naar 1,3 meter. Dan moet toch het zwaard maar wat omhoog en opnieuw proberen. Nu komen we net iets verder en vervolgens horen we schuren onder de boot. Het zwaard loopt vast in de modder... Motor vol achteruit om weer los te komen en gelukkig lukt dat. Het lukt helaas niet om deze baai in te komen, het is nu ook helemaal eb met springtij, dus veel lager komt dat water niet. We kunnen ook niet wachten want dan is de zon niet meer fel genoeg om ondieptes goed te kunnen zien. Helaas dus, we gaan een baai verderop, zonder bioluminiscentie maar met een heel erg mooi wit strand met palmen.
Vandaag gaan we Esperanza in, het grootste stadje van Vieques, op zoek naar een wasserette en internet. We kunnen al meer dan 2 weken geen internet meer vinden en we beginnen dus wel wat contact te missen.

Renzo en Edith

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Paroled voor Puerto Rico!

Hallo,
gisteren zijn we in Culebra aangekomen, deel van de Spanish Virgin Islands, Puerto Rico.
We hadden een rustige tocht met veel zeegang, het was moeilijk om de spi goed vol te houden.
Aangekomen in de baai zagen we de Grande Blue liggen, die hadden we al eerder ontmoet in Grenada.
Nog voordat we het anker in de modder hadden liggen kwamen ze langs om ons een lift aan te bieden naar customs. Met z'n zessen zijn we naar het vliegveld gelopen om in te klaren.
Zij hebben eerst een commerciele ferry genomen van de BVI (Brits) naar de US virgin islands om daar een onder het Visa waiver program een visum te krijgen. Vervolgens met eigen schip naar de USVI gevaren en ingeklaard. Dat werkte dus goed want zij konden hier inklaren zonder problemen.
Toen waren wij aan de beurt...
Geen visum, dat was een probleem. Ik bood aan om maar weer te vertrekken, maar dat was geen optie, we waren er nu. We konden uiteindelijk een parole krijgen voor een paar dagen, maar dan moesten we de US ook echt weer verlaten. De customs meneer was niet zo blij, een hoop werk op vrijdag middag vlak voor sluiting...
Naast de gebruikelijke formulieren hebben we voor het eerst van ons leven vingerafdrukken moeten maken, net als in de politie series met een stempelkussen en een officiele vragen en antwoorden lijst in een soort verhoor moeten beantwoorden en ondertekenen.
Gelukkig konden we van de Grande Bleu wat dollars lenen, want we hadden zelf geen cash meer en op het vliegveld was geen automaat... We moesten naast de cruising permit 65$ per persoon betalen voor het hele gebeuren (foto maken, twee uur werk, vingerafdrukken, volledige kopie van het paspoort en een heleboel formulieren) en zijn nu op humanitaire gronden toegelaten. Dat was wel een heel avontuur, vreemd als de mensen hier precies weten hoe je zonder problemen aan een groen papiertje komt, maar dat dat hier niet kan.
Het was wel een heel vriendelijke meneer en om half acht konden we eindelijk ons ankerbiertje op de kant drinken!
Toen we bij een bar vroegen naar een atm hoorden we taxi, taxi! achter ons en daar was Pieter achter ons om ons op te halen, we kregen zelfs nog wat eten en hebben daar een gezellige avond geborreld.

Nu gaan we het stadje verkennen en brood halen.

Renzo en Edith

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Onverwacht bezoek...

Mijn verjaardag hebben we heel rustig gehouden. Lekker gezwommen, gelezen en toen we het om 4 uur tijd vonden om naar de volgende baai te gaan waar we wel naar een restaurant konden, begon het te hard te waaien en regenen. Geen weer dus om ons veilige plekje te verlaten. We blijven en koken nog maar weer een keer tonijn uit blik.
De volgende ochtend is het weer opgeklaard en we vertrekken naar Great Harbour op Jost van Dyke. Daar kunnen we uit eten alsnog voor mijn verjaardag en uitklaren om naar Puerto Rico te gaan. Wonderwel gaat het uitklaren hier erg efficient en vriendelijk. We hoeven maar 5 dollar af te rekenen, terwijl wij dachten 5 dollar per persoon per dag...
's Avonds uit eten bij Foxys, volgens de pilot DE tent hier. Er zou zelfs internet zijn, maar helaas nu niet. Het eten was goed. Halverwege het eten begon een DJ te experimenteren met z'n apparatuur en even later was de Amerikaanse olifantendans begonnen. Wij zaten recht voor de dansvloer dus we hebben er goed van kunnen genieten. Na nog een tijdje mensen kijken zijn we maar weer naar de boot vertrokken. Daar kregen we uit geheel onverwachte hoek bezoek. Een mega grote kakkerlak is aan komen vliegen... Eerst zag ik een beest lopen over de boot en met een zaklamp erop zagen we wat het was. Hij kroop meteen weg onder een kuipkussen. Snel op zoek naar de kakkerlakken spray en de kajuit dicht zodat hij niet binnen kan komen. Na veel gerommel de spray gevonden, daarna de kakkerlak weer zoeken en vinden. Spray erop en hij kruipt meteen het luik in waar de spray vandaan komt. Die hadden we dus ook eerst dicht moeten doen... We kunnen de kakkerlak niet meer vinden in het donker dus besluiten we nog wat meer spray in de luiken te spuiten en te zorgen dat hij verder nergens meer heen kan en dan gaan we slapen. Hopend dat we de volgende dag een lijk vinden.
's Morgens maken we het hele luik leeg, geen kakkerlak te vinden. Zou hij toch een nieuw huis gevonden hebben in de boot? Werkt de spray wel? Nog nooit eerder gebruikt...We controleren alles nog een keer wat uit de luiken is gekomen en na het hele verlengsnoer afgerold te hebben en ermee schudden valt hij eruit. Dood. Toch geen plaag aan boord. Gelukkig.
Vandaag gaan we naar Culebra, kijken of we Puerto Rico binnen kunnen komen.

Renzo en Edith

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Er is er een jarig...

Hoera Hoera!

Vandaag is Edith jarig. Jullie ook gefeliciteerd!

Gezien de sms-jes uit Nederland heeft nog niet iedereen ons vergeten. Gelukkig maar.
Gisteren zijn we relaxed vanuit Anegada naar Jost van Dyke gevaren. Onderweg 2 barracuda's gevangen die we spijtig terug hebben gegooid omdat we niet weten of ze hier ciguetera vrij zijn. Hun tanden zijn zo scherp dat de stalen voorloop helemaal ontdaan is van de kunststof coating en mijn lieve paarse lure een grote snee in z'n kop heeft. Bij het op dek halen om de haak eruit te halen kwam zijn bek bij de stuurlijn, deze werd bijna doorgebeten!

Toch maar een blikje goulash gebruikt voor het avondeten.

We liggen nu achter ons anker bij Little Jost van Dyke en het is hier prachtig. Een klein eilandje met nog kleinere eilandjes ernaast waar de oceaan deining tussendoor komt met mooie brekers! Pelikanen die overal om ons heen visjes verorberen en toen we het anker kontroleerden ook nog een schildpad die lekker aan het grazen was. Kortom paradijs. Vanmiddag gaan we naar de grote baai met wat meer eettentjes en customs. Morgen gaan we dan proberen Culebra, Puerto Rico, binnen te komen.

Renzo.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Wadden eiland?

's Morgens heel vroeg Mario en Iris gedropt op het dinghy dock op 2 minuten lopen van het vliegveld. Dichterbij kon niet... Nog even boodschappen gedaan en we hebben de mooie roze piratenvlag kunnen bemachtigen! Deze moest natuurlijk meteen de mast in. Iris en Mario bedankt voor dit vroege verjaardagskadootje.
Daarna zijn we vertrokken uit de drukke baai, op zoek naar iets meer rust zijn we uitgekomen op Anegada. Dit is zo ongeveer het eerste platte eiland dat we tegenkomen en de vergelijking met Terschelling is snel gemaakt. Behalve dat het hier meestal wel wat warmer is en er palmbomen staan. Ook hier heb je een smal vaarwater dat je naar de ankerplek leidt, maar hier omgeven door koraal in plaats van zand. Oppassen dus, maar met het zwaard omhoog gaat het prima.
Hier blijven we een paar dagen, knappen de fietsen weer een beetje op en gaan het eiland verkennen.

Groetjes,
Renzo en Edith

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

De maagden

In de mooiste baai van Virgin Gorda konden we helaas niet inklaren. Daarvoor moesten we of naar Spanish Town of naar Totola, Road Bay. Na nog een frisse duik, de volgende dag verder naar Tortola. Rond 3 uur waren we dan toch weer aan land en onderweg naar de customs en immigration. Als we binnen komen in het gebouwtje, zit er wel een broodjeszaak en een grote wachtruimte, maar niets te vinden voor ons. Na wat navragen blijkt customs boven te zitten, komen we daar moeten we eerst naar beneden onder de trap naar immigration. Vragen we daar weer verder voor inklaren, grapt er 1 dat we toch al binnen zijn... dus wat nou inklaren. Uiteindelijk komen we bij een vrouw uit die aan de telefoon hangt, zodatiemand anders even de inkaarpapieren voor ons neerlegt. Weer 100X hetzelfde invullen. Dan weer naar boven, naar customs en die stempelt de bootpapieren en telt 10+1 op als 11,5...of toch 11. Dan naar beneden naar de cassiere om de 11 dollar af te rekenen. Dan weer naar de vrouw van immigration die nu op haar bureau ligt te slapen. Die stempelt onze paspoorten en wil toch nog even 50 cent (koffiegeld?) om een onduidelijke rede. Als ik dan nog probeer aan te geven dat Iris en Mario eerder vertrekken met het viegtuig, roept ze nog "je kan wat mij betreft vandaag nog vertrekken, maakt me niet uit". Nee, we zijn er net... Dit is echt een vorm van zeilertje pesten, je moet je best blijven doen om vriendelijk te blijven. Om 4 uur waren we toch weg en konden Iris en Mario nog snel even hun ticket bevestigen bij het kantoor van LIAT. Gelukkig ging dat erg snel en eenvoudig. Daarna konden we road town verkennen. Het lijkt wel gemaakt voor de cruise schip touristen. Het stikt er van de banken, juweliers en andere dure zaken. Maar na even rondhangen bijken de virgins toch wel humor te hebben en wordt het vriendelijker en gezelliger.
Na even rondlopen heeft een van mijn slippers er genoeg van en valt uit elkaar. Dan maar hinkelend door Road Town en later op Renzo's kapotte sandalen en Renzo op blote voeten, ook erg charmant.
De volgende dag moeten er natuurlijk ook weer boodschappen gedaan worden. Iris en ik gaan samen met de dinghy om de grote cruiseships heen en vervolgens de marina in. Het is bijna een tochje op open zee met de dinghy en we worden af en toe bijna uit de dinghy gelanceerd. Vanaf de marina is het maar een paar minuten lopen en dan zijn we in de supermarkt, weer een grote, dus kopen, kopen, kopen. Alles hebben ze...helaas staat bijna nergens een prijs bij. Als we bij de kassa komen weten we ook waarom... Een bak sla voor 6 dollar, salami voor 8, enz. Alles kost de hoofdprijs en we blijken niet genoeg geld meegenomen te hebben en ook geen kaart. Dan moet Iris maar even wachten in de supermarkt en ik scheur weer terug in de dinghy om meer geld te halen. Weer bijna uit de dinghy geslingerd, maar snel weer terug en afrekenen. Dan sjouwen de boodschappen in de dinghy en na wat overheerlijke sinaasappelsap gaan we weer. Weer op open zeeaangekomen met de dinghy krijgt Iris een volle lading zeewater over haar heen en daarna over de boodschappen. Altijd fijn als het stokbrood gezouten is. Daarna kunnen we weer scheuren, want alles en iedereen is toch al zeiknat. Snel de boodschappen inpakken en weg hier, naar Norman Island. Nooit geweten dat Norman een Virgin was... Na een uurtje zeilen komen we in een prachtige grote baai aan en ankeren we zo ver mogelijk naar het strand en duiken we overboord om te snorkelen. Een prachtig rif naast de boot, met heel veel vissen en zelfs een grazende schildpad gezien. 's Avonds enorm gezellige en goede karaoke in de bar aan het strand.
Vandaag zijn we naar Trellis baai gezeild, weer een schitterend zeitochtje met een lekker windje en een vlakke zee. Trellis baai ligt recht onder het vliegveld, ideaal dus om Iris en Mario morgenochtend te droppen.

Groetjes,
Edith en Renzo
Iris en Mario

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

We zijn in de fat Virgin!

Hi,
gisteren (maandag) zijn we voor ons doen vroeg vertrokken uit Cactusbay Anguilla richting Virgin Gorda, of zoals Columbus het eiland noemde, de Fat Virgin. (zoek dat maar op...)

Bij Cactusbay hebben we geankerd en vlak daarnaast gesnorkeld in het natuurpark van Anguilla. Door de noordelijke deining was het zicht niet zo heel erg goed, jammer.

De volgende ochtend (vroeg) kwamen we er achter dat een van mijn nieuwe teva's samen met een nieuwe slipper van Iris stiekem weggelopen waren uit de bijboot. Dat zal een extremistisch setje worden, twee rechtsen op pad.

Voor caribische begrippen was het een grouwe dag maar met een lekker windje. De 80 mijl hebben we binnen 8 uur gevaren.
We hebben een paar keer walvissen gezien! Midden op de Anagada passage hadden we nog een vrachtschip kunnen rammmen. Vreemd dat je op zo'n grote zee zo dicht bij elkaar komt.
Nu liggen we in de Gorda Sound. We vertrekken zo naar Spanish Town om officieel in te klaren. (dan kunnen Iris en Mario ook weer een vliegtuig terug pakken...)

Vandaag schijnt de zon weer!

Renzo.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Anguilla

Hallo allemaal,
de hectiek van de Heineken regatta is een beetje voorbij, de boot weer vol geladen, schades van het racen gerepareerd.
De anti fouling is weer gekrompen en zonder duikbril niet zichtbaar...

Vanmorgen zijn we vertrokken richting Anguilla met een tussenstop op Marigot om water te tanken. Dat is niet helemaal gelukt aangezien de kades daar niet zijn berekend op zo'n lage multihull. Toen maar rustig met een rifje doorgevaren naar Anguilla.

We hebben een echte vistocht gehad,
Tijdens het zeilen vloog er opeens een Yellowfin Tuna recht van voren de boot over. Ik moest bukken om de vis te ontwijken!(in plaats van bukken had ik hem de kuip moeten inslaan, maar dat is achteraf)
Daarna dolfijnen achter de boot gezien.
Op weg naar de baai hebben we onze eerste King fish gevangen, een makreel soort. Het was een hele grote en met ons vieren hebben we er meer dan twee dagen eten van...

Morgen inklaren en het eiland bekijken!

groetjes
Renzo
en natuurlijk
Edith, Mario en Iris!

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Heineken en verder

De Heineken Regatta is afgelopen en met een goed resultaat. We zijn
overall derde geworden in de racing multihull klasse! En dat met een
tourboot...
Voor ons in de klasse is als eerste de oude boot van Richard geeindigd
en daarna de Triple Jack, een gezellige engelse tri.
We dachten dat we de eerste race tweede waren geworden, maar dat was
toch derde, de DNF van de Johnny was omgezet in een eerste plek... De
tweede dag werd onze race afgelast wegens de golven waar de race
organisatie niet tegen kon. Jammer. De derde dag hebben we aan de
oostzijde van het eiland een race gehad naar Tintamare en weer terug. De
start was goed, maar tijdens het kruisrak brak de onderlijk strekker. De
harp die aan het blok in de giek zat was iets te licht...Hierdoor
moesten we de race voortzetten met een eerste rif. Na de boei bij
Tintamare de spi omhoog en speren! Tot opeens de tack los schoot,
gelukkig zat Edith nog op het voordek om de slurf naar beneden te
trekken. Tack weer aangetrokken en slurf weer omhoog, We zijn later nog
ingehaald door een 50 ft mono met kantelkiel, gebeurt niet vaak als we
aan het afkruisen zijn met de spi op.
Zondag avond hebben we een feestje gebouwd op onze onverwachte
overwinning. Ook Iris en Mario, vers aangekomen vanuit Nederland, hebben
gezellig meegevierd. 's Avonds traden zelfs ook nog de Whalers op
(ex-band van Bob Marley) .
Na 3 dagen knutselen en werken hebben we de boot weer omgetoverd van
racer naar cruiser. De buiskap is weer terug, de waterlijn zit weer
onder water en alle reparaties zijn weer uitgevoerd. Klaar om naar het
volgende eiland te gaan. Morgen vertrekken we naar Anguilla. Volgens
Roos en Nico is het daar fantastisch snorkelen en uitrusten, want daar
zijn we nu wel weer aan toe...

Renzo en Edith

De Heineken regatta

Na dagenlange voorbereiding; nog meer troep uit de boot, de onderkant echt schoon en een testvaart donderdag. We liepen met ongeveer dezelfde wind als zondag bijna 3 knopen sneller. De boot reageert en zeilt weer!
De nacht donderdag op vrijdag is de wind helemaal weg en draait iedereen rondjes in een veel te volle ankerbaai. De buren raken ons met hun achterschip en we hebben een deukje in een drijver. Geen schade waarmee we niet kunnen varen, maar toch wel jammer en een onrustige nacht.
Vrijdagochtend vroeg op, ondertussen waait het weer lekker. Zoeken naar de startlijn, doordat de wind veel noordelijker is dan normaal wordt de baan veranderd. Gewoon de anderen achterna, dan moet het goed gaan. Vanaf de start kruisen naar de bovenboei, dan met de screacher naar de westkant van het eiland. We liepen ondertussen meer dan 20 knopen, het zeewater vliegt om de oren en we blijven dicht bij de andere trimarans. Het is spannend maar geweldig varen! De samenwerking in ons nieuwe team loopt uitstekend. Dan om de westkant van St. Maarten, door de brekers heen. Af en toe gaan we een golftop op en is er geen water meer onder de boot en vallen we naar beneden. Alles wat altijd kon blijven bestaan, ligt nu door de kajuit heen. Daarnaast lekt de zwaardkast toch nog bij deze snelheden, dus binnen is het een puinhoop. We gaan verder naar de noordzijde van het eiland tegen de wind in, kruisen met regelmatig 14 a 15 knopen. Aan de noordzijde van St. Maarten trekt de wind pas echt goed aan, met daarbij nog stevige golven. Uiteindelijk toch maar een rif gezet bij meer dan 40 knopen schijnbare wind. Ondertussen slaat ook de windgenerator op hol en breekt een blad af. Nu is het een moordwapen geworden die staat te dansen op zijn paal. Er wordt een touw in gegooid, maar die is te licht en wordt ver weg geslingerd. Daarna een zwaarder touw en die stopt de windgenerator gelukkig. Nu kunnen we weer verder, we liggen nog steeds redelijk dicht bij de andere trimarans, dus het gaat wel lekker. Na nog een paar mijl varen tegen steeds hoger wordende golven in, zijn we eindelijk bij het keerpunt waarna we met de wind mee terug naar het zuiden kunnen. Lekker van de golven af surfen. Het waait helaas te hard voor de spi en de screacher is in het eerste rak niet goed opgerold dus die kunnen we ook niet gebruiken. We verliezen tijd op de andere boten, maar gaan nog steeds 10 tot 15 knopen. Uiteindelijk zijn we in goed 3 uur bij de finish. Allemaal geheel gepekeld, moe maar voldaan. Het is toch heel wat als je huis meer dan 20 knopen loopt... Daarna de zooi opruimen en voor de volgende dag beter vastzetten. Er waren geen breekbare spullen door de kajuit gegooid, dat hebben we ondertussen al geleerd.

's Avonds eerst naar de jachtclub om de uitslag te bekijken. We zijn 2de geworden! Een hele prestatie voor een tourboot. Daarna is er een groot feest op het strand. Daar nog naar toe, maar ik ben op en we gaan op tijd terug naar de boot. De hele Heineken regatta is een groot feest, het hele eiland doet mee. We vermaken ons hier prima.

Edith

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

St Maarten

Na nog een dagje zeilen zijn we op St Maarten aangekomen, we liggen nu al weer een tijdje voor anker in Simpson Bay, een mooie grote baai dichtbij het vliegveld, botenshops, restaurants enz. Het is wel weer een cultuurshock na het relaxte en mooie Dominica! Het is hier druk en elke dag wordt het drukker. Steeds meer boten, steeds meer bekenden, klussen aan de boot om deze klaar te hebben voor de regatta...
Zondag, de laatste dag voor Roos en Nico, werden we uitgenodigd om mee te doen met een oefenwedstrijdje. Leek ons erg leuk om te zien hoe het hier eraan toe gaat. We hebben gemerkt dat een kort baantje windward en leeward erg zwaar is met een volle boot, een baard onder de boot en draaiende en zwakke wind. Op tijd starten is ook wel een probleempje en boothandling was ook niet zoals die zou moeten zijn. Kortom, nog veel werk te doen om nog wat te kunnen presteren. Voor de mede-CTC ers, ook de Johnny B Bad deed mee met het oefenwedstrijdje en met de Heineken regatta.
Maandag ochtend vroeg op om Roos en Nico af te zetten op de kant, konden ze zelf verder met de taxi en vervolgens zijn wij gaan pakken. Alle overbodige rotzooi de boot uit. Gelukkig waren er een paar lokale mensen zo vriendelijk om een opslagruimte aan te bieden. Dus daar gingen de eerste 2 dinghy ladingen naar toe. Nu nog de onderkant van de boot schoon, buiskap eraf en de zwaardkast waterdicht. Dan zijn we een heel eind... 's Middags zijn Richard en Bernard aangekomen, onze racebemanning. Zo zijn we toch weer een hele dag aan het rennen geweest, het lijkt bijna wel werken.
Gisteren een nieuwe outboard voor de dinghy gekocht, kunnen wij ook op snelheid de baai door! Eindelijk wat minder herrie en wat meer snelheid.

Frits, nog gefeliciteerd, helaas 2 dagen te laat maar je ziet hoe zwaar ons leven nu is...

Groetjes,
Renzo en Edith

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com