Rond de middag zijn we vertrokken richting Salt Whistle Bay op de noordpunt van Mayreau. Toen begon de ellende, vislijn half in de knoop. Bij het binnen halen de goede lure verloren. Dan maar vanuit de ankerbaai en de dinghy vissen. Er was wel een grote vis bij het rif maar die wilde duidelijk niet aan mijn lure. Uiteindelijk toegegeven dat het niet zo'n goede visdag was en terug naar de boot waar Edith alle binnen komende jachten in de gaten hield of ze niet te dichtbij ankerden. Vlak bij de boot toch nog beet? Nee, een rots gevangen.
Naast ons had een catamaran een beetje slordig geankerd. Hij had wel een touwtje vastgemaakt aan het boeitje dat het rif aanduidt... Dat was zijn geluk geweest. Omdat hij alleen op een grote Orana cat was en het geheel niet zo soepel liep aangeboden om te helpen. En dat wilde hij wel, helaas sprak hij alleen frans.
Daar achter het stuur en de motor voor het eerst met een cat met twee motoren in een drukke ankerplaats gespeeld. Opnieuw geankerd en dan achteruit anker controleren. Het anker hield niet, maar de lijn van ons bijbootje werd wel doorgesneden. Toen we opnieuw gingen ankeren zag Edith ons bootje richting rif drijven. Robin van de Tyche gevraagd of hij ons bootje kon ophalen, maar dat ging niet zo makkelijk, eerst wilde de motor niet starten en daarna in de surf op het rif, hij sloeg bijna om. Nadat de cat nu wel goed had geankerd met een normale hoeveelheid ketting hebben we ons bootje opgehaald. We moesten via het strand, een paar lokale bbq mannen hadden de boot al van de rotsen gehaald voor ons. Ze wilden daar terecht natuurlijk wat voor hebben, maar toen ik ze mijn zwembroek liet zien en bijna de inhoud daarvan was het voor dan wel voldoende...No man, not that!
Later een roseetje gedronken bij de fransman, wat EC dollars naar de BBQ mannen en de Tyche nog even bedankt. Toen konden we zelf wat gaan eten, zonder verse vis.
Renzo
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten